Η Πηνελόπη, μια από τις σημαντικότερες γυναικείες μορφές στον Όμηρο, πρότυπο καρτερίας και αξιοπρέπειας, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πολυάριθμους καλλιτέχνες. Οι μαθήτριες του Α5 Λαμαάν Χατζ Μπακούρ και Εύη Τυρολόγου αναζήτησαν στο διαδίκτυο χαρακτηριστικές απεικονίσεις της ηρωίδας στη νεότερη τέχνη και τις παρουσιάζουν στις παρακάτω εργασίες.
| |
Η εικόνα της Πηνελόπης ως σεμνής και καρτερικής συζύγου, της οποίας οι σκέψεις και τα συναισθήματα είναι στραμμένα εξολοκλήρου προς τον Οδυσσέα, είναι κυρίαρχη όχι μόνο στη ζωγραφική αλλά και στη μουσική. Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω απόσπασμα από την όπερα του ιταλού συνθέτη Κλαούντιο Μοντεβέρντι (Claudio Monteverdi) Η επιστροφή του Οδυσσέα στην πατρίδα (1641), στο οποίο η Πηνελόπη θρηνεί για τη σκληρή μοίρα και για τη μεγάλη μοναξιά της. (Στον ρόλο της Πηνελόπης η σοπράνο Βεσελίνα Καζάροβα. Το έργο ανέβηκε στην Όπερα της Ζυρίχης (2003) υπό τη διεύθυνση του Νικολάους Άρνονκουρτ.)
Μια διαφορετική εικόνα της Πηνελόπης προβάλλεται στο ομώνυμο τραγούδι του Μιλτιάδη Πασχαλίδη. Εδώ το πρόσωπο που εκφράζει τις σκέψεις και τα συναισθήματά του δεν είναι πια η Πηνελόπη αλλά ο ίδιος ο Οδυσσέας, ο οποίος απευθύνεται στοχαστικά στη γυναίκα του και της εξομολογείται τη σημασία που είχε η ίδια στην περιπετειώδη ζωή του.
Στίχοι: Μιλτιάδης Πασχαλίδης Μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης Πρώτη εκτέλεση: Μιλτιάδης Πασχαλίδης (1998) | είκοσι χρόνια το ίδιο φόρεμα να υφαίνεις κι εγώ που γύρισα τον κόσμο δίχως χάρτη άκου τι έμαθα δεμένος στο κατάρτι Όλους τους ξέμπαρκους τους τρώει το σαράκι μα όσοι ταξίδεψαν ζηλεύουν την Ιθάκη Σε σένα πάντα θα γυρνώ κι αν δε σου φτάνει καράβι γίνε να γενώ εγώ λιμάνι να δούμε μάτια μου στο τέλος ποιος θα αντέξει και ποιος καλύτερα το ρόλο του θα παίξει Όλους τους ξέμπαρκους τους τρώει το σαράκι μα όσοι ταξίδεψαν ζηλεύουν την Ιθάκη Κι όσα δεν έγιναν μην τρέχεις να προλάβεις αφού δεν μπόρεσες ποτέ να καταλάβεις πως ήσουν πάντα απ' την αρχή μέχρι το τέλος εσύ η ασπίδα μου το τόξο και το βέλος Κι όλους τους ξέμπαρκους θα τρώει το σαράκι μα όσοι ταξίδεψαν ζηλεύουν την Ιθάκη Μου λες κουράστηκες δε θες να περιμένεις είκοσι χρόνια το ίδιο φόρεμα να υφαίνεις |